ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

Υπογονιμότητα ονομάζεται η αδυναμία τεκνοποίησης μετά από 12 μήνες ελεύθερων σεξουαλικών σχέσεων. Το 15% των ζευγαριών που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν δεν τα καταφέρνουν. Από τα ζευγάρια αυτά στο 40% πρόβλημα υπάρχει και στους δυο συντρόφους, στο 30% ευθύνεται ο γυναικείος παράγοντας και στο 30% ο ανδρικός.

Η ανδρική υπογονιμότητα μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες όπως:

  • Κρυψορχία
  • Φλεγμονές ουρογεννητικού συστήματος
  • Συστημικές νόσοι
  • Κιρσοκήλη
  • Υπογοναδισμός
  • Ανοσολογικοί παράγοντες
  • Απόφραξη των σπερματικών οδών
  • Δυστυχώς περίπου στο 40% των ανδρών με υπογονιμότητα η αιτία δεν μπορεί να βρεθεί και τότε μιλάμε για ιδιοπαθή υπογονιμότητα.

    Οι κυριότεροι παράγοντες που καθορίζουν την πρόγνωση της ανδρικής υπογονιμότητας είναι:

  • Διάρκεια της υπογονιμότητας
  • Πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής υπογονιμότητα
  • Αποτέλεσμα σπερμοδιαγράμματος
  • Ηλικία και κατάσταση της γυναίκας
  • Η ηλικία της γυναίκας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κατά τη διαδικασία της υποβοηθούμενης γονιμοποίησης.

    Η διάγνωση της ανδρικής υπογονιμότητας γίνεται με τη διενέργεια του σπερμοδιαγράμματος.

    Σε περίπτωση φυσιολογικών τιμών δεν χρειάζεται επανάληψη της μέτρησης ενώ σε περίπτωση μη φυσιολογικών τιμών χρειάζεται μια δεύτερη μέτρηση.

    Η θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας είναι μια σύνθετη διαδικασία που απαιτεί πολλές φορές μακροχρόνιες αγωγές.

    Οι δύο πιο συχνές και ταυτόχρονα θεραπεύσιμες αιτίες ανδρικής υπογονιμότητας είναι η χρόνια προστατίτιδα και η κιρσοκήλη.

    ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

    Στυτική δυσλειτουργία είναι ένα από τα συχνότερα νοσήματα του ανδρικού πληθυσμού.

    Το 52% των ανδρών ηλικίας από 40-70 ετών εμφανίζει κάποια μορφή στυτικής δυσλειτουργίας.

    Στο παρελθόν γινόταν γενικό ότι τα ψυχογενή αίτια ευθύνονται για το 90% των περιπτώσεων στυτικής δυσλειτουργίας.

    Σήμερα τα δεδομένα αυτά έχουν ανατραπεί, με τα οργανικά αίτια να είναι κυρίως τα υπεύθυνα για τη στυτική δυσλειτουργία σε ποσοστό μέχρι και 85%.

    Τα αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας μπορεί να είναι:

  • Αρτηριακά (βλάβη αρτηριών)
  • Φλεβική (βλάβη φλεβικού συστήματος)
  • Νευρογενή
  • Ενδοκρινικά (σακχαρώδης διαβήτης, υπογοναδισμός, παθήσεις θυροειδή)
  • Λήψη ορισμένων φαρμάκων
  • Νεφρική ανεπάρκεια
  • Ψυχογενή
  • Η διάγνωση της στυτικής δυσλειτουργίας γίνεται από το σεξουαλικό ιστορικό του ασθενή όπου γίνεται προσπάθεια να διαχωριστούν οι οργανικές από ψυχογενείς αιτίες, τον εργαστηριακό και τον απεικονιστικό έλεγχο.

    Οι θεραπείες της στυτικής δυσλειτουργίας είναι:

  • Συστήματα δυσλειτουργίας αρνητικής πίεσης
  • Ενδοπεϊκή χορήγηση αγγειοδραστικών ουσιών
  • Χειρουργική θεραπεία στυτικής δυσλειτουργίας (επεμβάσεις στα αγγεία, πεϊκές προθέσεις)
  • Αναστολείς φωσφοδιεστεράσεις
  • Η εισαγωγή στη θεραπεία των αναστολέων φωσφοδιεστεράσεις (viagra, Galis, levitra) έφερε επανάσταση στη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας και αποτελεί πλέον την πρώτη προσέγγιση με εξαιρετικά αποτέλεσμα στην ήπια και μέτρια στυτική δυσλειτουργία.